“As julle na die vlees lewe, sal julle sterwe, maar as julle deur die Gees die werke van die liggaam doodmaak, sal julle lewe” (Rom. 8:13).
Dit word gou vir elke ware kind van God duidelik dat as hy ernstig wil wees oor persoonlike heiligheid, heiligmaking en groei in genade, hy ernstig moet raak om sy oë te bewaak. Soos hy met die inhoud van sy Bybel vertroud raak, ontdek hy gou die strategiese plek van die oog in Bybelse openbaring. Die openingsbladsye van die boek Genesis konfronteer hom met die kritieke plek wat die oog gehad het in die ingang van sonde tot menslike ervaring. Hy lees dat toe Eva “sien dat die boom goed was om te eet, en dat dit ’n lus was vir die oë . . . sy het van die vrugte daarvan geneem en geëet”
( Gen. 3:6 ).
Daar gaan 'n tyd verby, en ons lees die rekord van 'n nasionale tragedie wanneer die nasie Israel deur 'n minderwaardige leër verslaan word. Die rede vir hierdie mislukking in oorlog word geopenbaar wanneer 'n man met die naam Akan sy sonde bely en verklaar:
Waarlik, ek het gesondig teen die HERE, die God van Israel, en dit is wat ek gedoen het: toe ek onder die buit 'n pragtige mantel uit Sinear sien en 200 sikkels silwer en 'n goudstaaf van 50 sikkels, het ek dit begeer en het hulle geneem. En kyk, hulle is verborge in die aarde binne-in my tent, met die silwer daaronder. ( Jos. 7:21 )
Wie lees en bewe nie vir die verslag van Dawid se tragiese val met Batseba nie?
Dit het gebeur, een middag laat, toe Dawid van sy rusbank af opstaan en op die dak van die koning se huis loop, dat hy van die dak af 'n vrou sien bad; en die vrou was baie mooi. En Dawid het gestuur en die vrou navraag gedoen. En een het gesê: Is dit nie Bátseba, die dogter van Eliam, die vrou van Urija, die Hetiet nie? Dawid het toe boodskappers gestuur en haar geneem, en sy het na hom gekom, en hy het by haar gelê. ( 2 Sam. 11:2–4 )
As David maar net vooraf geweet het wat die tragiese gevolge was dat hy nie “sy oë bewaar het” tydens daardie laatmiddag rustige wandeling op sy dak nie.
Hierdie tragiese voorbeelde herinner ons effektief aan die belangrikheid daarvan om 'n wag oor ons oë te stel. Trouens, die Nuwe Testament roep ons op tot 'n radikale hantering van sonde wat veroorsaak word deur die sorgelose gebruik van ons oë.
Kan dit wees dat ons so min vordering maak met die afsterwing van ons sonde omdat ons nie oortuig is dat die kwessies wat ter sprake is werklik kwessies van lewe en dood is nie?
In Matteus 18:7-9 word ons ingelig dat ons gewillig moet wees om daardie geleenthede om te sondig te hanteer asof ons die aanstootlike lid uitsny, of dit nou ons hande, ons oë of ons voete is. Die opsies voor ons is duidelik: Raak ontslae van die oog of wees verdoem. Oorwin die sonde tot elke prys. Dit is nie 'n kwessie van belonings verdien of verloor nie. Dit is 'n kwessie van lewe en dood. Dit is sterk taalgebruik: “As jou oog jou laat sondig, skeur dit uit en gooi dit weg. Dit is beter vir jou om met een oog in die lewe in te gaan as met twee oë om in die hel van vuur gewerp te word” (v. 9).
Die heerskappy van sonde word verbreek wanneer daar 'n ware bekering is. Hierdie waarheid word duidelik verwoord in Romeine 6:17–18 :
Maar God sy dank dat julle wat vroeër slawe van die sonde was, van harte gehoorsaam geword het aan daardie leerstelling waaraan julle verbind is, en, nadat julle van sonde vrygemaak is, slawe van die geregtigheid geword het.
Die skrywer aan die Hebreërs onderstreep hierdie lewensbelangrike beginsel wanneer hy die volk van God oproep tot 'n lewe van gedissiplineerde gehoorsaamheid: "In jou stryd teen die sonde het jy nog nie weerstand gebied tot die punt om jou bloed te vergiet nie" ( Heb. 12:4 ). Die skrywer vertel vir diegene wat sou kla dat hulle nie besef het dat die Christelike lewe so moeilik was dat hulle nie tot die dood toe weerstand gebied het in hul konflik met sonde nie.
In ons visueel deurweekte generasie is verslawing aan seksuele onreinheid en onbeperkte hebsug algemene sondes. Ons sal nie vordering maak met groei in genade as ons nie terugstaan en 'n donderende Nee brul vir die vele stemme wat ons oproep om ons gewete te kompromitteer nie. Wanneer ons geroep word om die dinge wat ons belemmer in ons strewe na heiligheid te “afsny” en “weg te gooi”, sal dit sekerlik beteken dat sommige van ons ontslae raak van die onnodige dinge wat ons “Christelike vryheid” uitmaak. Kan dit wees dat ons so min vordering maak met die afsterwing van ons sonde omdat ons nie oortuig is dat die kwessies wat ter sprake is werklik kwessies van lewe en dood is nie? Glo ons God regtig as Hy sê: "As julle na die vlees lewe, sal julle sterwe, maar as julle deur die Gees die werke van die liggaam doodmaak, sal julle lewe" ( Rom. 8:13 )?
Hierdie kort behandeling van “bewaak ons oë” sou onvolledig wees sonder om die bekende woorde van Job 31:1 in gebruik te neem: “Ek het 'n verbond met my oë gesluit; hoe kon ek dan na ’n maagd kyk?” Ons het hier 'n protes van morele opregtheid en seksuele integriteit. Job het 'n verbond met sy oë gesluit dat hy nie die wonderlike gawe van sig sal gebruik om wellus en buitensporige begeerte te voed nie. Matthew Henry sê:
Skaamte en 'n gevoel van eer kan hom dalk weerhou daarvan om die kuisheid van 'n pragtige maagd te vra, maar net die genade en die vrees van God sal hom soveel keer as om daaraan te dink.
In skrille kontras met Job se vasbeslotenheid om seksuele integriteit op die vlak van sy denkwyse te handhaaf, beskryf Petrus diegene wie se “oë vol owerspel [is]” (2 Petrus 2:14).
Mag God gee dat ons getel sal word onder diegene wat die erns glo van die kwessies wat betrokke is by “bewaak ons oë”.
** Ds Albert N. Martin is afgetrede pastoor van Trinity Baptist Church in Montville, NJ. Hy is skrywer van verskeie boeke, insluitend A Life of Principled Obedience en The Forgotten Fear
Comments