“Moenie 'n ouderling bestraf nie, maar smeek hom soos 'n vader; en die jonger manne as broers; die ouer vroue as moeders; die jonger as susters, met alle reinheid.” — 1 Timoteus 5:1,2
Die apostel Paulus behandel baie verskillende tipes verhoudings in sy sendbriewe, maar miskien is die mees delikate verhouding met diegene wat ouer is in jare. Soos die seisoene van die jaar, word elkeen van ons geleidelik ouer totdat ons onsself in die winter van ons lewe bevind. Die eerste 70 jaar is gewoonlik gevul met vim en krag soos ons die begeertes van ons hart vervul. Maar as ons as gevolg van krag verby hierdie punt oorleef, dui die Skrif aan dat die dae wat voorlê gevul gaan word met arbeid en droefheid. Arbeid, in die sin dat selfs die alledaagse dinge van die lewe, soos om uit 'n stoel op te staan, lastig word.
Om sake verder te kompliseer, omring droefheid ons soos 'n verslete kleed terwyl die dood ons beroof van diegene wat ons liefhet. Geen wonder dat Paulus ons vermaan om die senior lede van die Liggaam van Christus as vaders en moeders te ag nie. Hul lot verdien ons sensitiwiteit en hul jarelange ervaring ons respek. Verder sal dit ons goed dien om te onthou dat ons eendag binnekort die patriarg of matriarg sal wees.
In Prediker beskryf die wyse ou Salomo, self in jare geteister, die verouderingsproses wat ons bekruip soos die luiperd wat sy prooi bekruip.
“Dink tog aan jou Skepper in die dae van jou jeug, terwyl die slegte dae nie kom en die jare nie nader nie, wanneer jy sê: Ek het geen behae daarin nie” (Pred. 12:1).
Eendag staan die grimmige maaier aan die voet van ons sterfbed en die “rouklaers [sal] in die strate rondgaan” en fluister: Is hy verby? Geliefde, daar is duisende maniere om hierdie aardse tabernakel te verlaat, maar miskien is die algemeenste vandag wanneer die “kruik by die fontein gebreek is”. Kortom, 'n dodelike hartaanval.
“Dan sal die stof na die aarde terugkeer soos dit was, en die gees sal terugkeer na God wat dit gegee het” (vs. 7).
Die angel van die dood is sonde, maar God sy dank dat Christus vir ons sondes gesterf het en daardeur sy angel verwyder het. Dus, volgens Paulus se sendbriewe is die dood bloot 'n deurgang na die ewige lewe vir almal wat glo (1 Kor. 15:55-57; Heb. 2:14,15). Niemand sien uit daarna om oud te word nie, maar hopelik doen ons dit grasieus en met waardigheid. Soos hulle sê: "Daar is niks om te vrees nie, maar vrees self." Die bloed van Christus is ons ewige lewensversekeringspolis met 'n Ruiter wat ons toekomstige opstanding waarborg! (Met Grasie Oud Word)
Ons kan die dood in vertroue en oorwinning ontmoet
net as ons hoop vas en volkome is
gegrond op Sy verdienste namens ons.
-- Guy Prentiss Waters
Comentários